89- و چون كتابى از جانب خدا بر آنها رسيد كه كتابشان را تصديق مىكرد، و با آنكه از قبل [به انتظار رسيدن اين كتاب] اميد پيروزى بر انكار ورزان داشتند، همين كه آيين جديد كه [از قبل] براى آنها شناخته شده بود [1] بر آنها عرضه شد، انكارش كردند! نفرين خدا بر آن انكار ورزان. 90- خود را به بد بهايى فروختند، كه كتابى را كه خدا نازل كرده است، انكار كردند، آن هم با انگيزه حسد و سركشى كه چرا خدا بخشايش خويش را بر هر كه از بندگان خود كه بخواهد، ارزانى مىدارد [و به دودمان يعقوب اختصاص نداده است؛ به واسطه اين حسد] بيش از پيش به خشم [خدا] گرفتار شدند؛ و انكار ورزان عذابى ذلّتبار [در انتظار] دارند. 91- و چون به آنها گفته شود: به قرآنى كه خدا نازل كرده است ايمان آوريد، مىگويند: [تنها] به تورات كه بر خود ما نازل شده است ايمان داريم و غير آن را انكار مىكنند؛ در حالى كه قرآن سخنى است حق و كتاب آنان را تصديق مىكند؛ به آنها بگو: اگر شما [واقعاً به كتاب خود] ايمان داريد، چگونه در گذشته پيامبران خدا [مثل يحيى] را به قتل مىرسانديد. 92- موسى نشانههاى روشن براى [هدايت] شما آورده [2]، [با اين همه] شما ستمگرانه در غيابش [3] گوساله را [به پرستش] گرفتيد! [4] 93- [به ياد آريد] هنگامى كه كوه طور را بر فرازتان افراشتيم و از شما پيمان گرفتيم كه: آنچه [از احكام تورات] [5] به شما دادهايم، جدى بگيريد و [به كلام خدا] گوش فرا دهيد؛ گفتند: شنيديم و نافرمانى كرديم و بر اثر كفر ورزيشان، [مهر] گوساله در دلشان سرشته شد؛ [به آنها] بگو: اگر [دعوى] ايمان داريد، ايمانتان فرمانهاى بدى به شما مىدهد. [1]- چنان مىشناختند كه در آيات 146 بقره (همين سوره) و 20 انعام (6) توصيف شده است. [2]- اين نشانهها را در آيات 107 و 108 اعراف (7) و 63 شعراء (26) ملاحظه فرماييد. [3]- بعد از رفتن موسى به كوه طور؛ به آيه 51 بقره (2) مراجعه فرماييد. [4]- شرح كامل اين ماجرا را در آيات 83 به بعد طه (20) ملاحظه فرماييد. [5]- از نظر توجيه افزوده، با آيه 145 اعراف (7) مقايسه فرماييد.