94- بگو: اگر [بهشت و] سراى آخرت نزد خدا ويژه شماست نه ساير مردم [1]، پس آرزوى مرگ كنيد، اگر راست مىگوييد. 95- و [لى] آنها به خاطر رفتار گذشته خود هرگز آرزوى مرگ نخواهند كرد؛ و خدا به [حال] ستمگران داناست. 96- آنها را حريصترين مردم به زندگى [دنيا] خواهى يافت و [حتى حريصتر] از مشركان؛ هر يك از آنها دوست دارد كه به او هزار سال عمر داده شود، با آنكه زندگى دير پا داشتن هم او را از عذاب دور نخواهد ساخت [2]، و خدا به آنچه مىكنند بيناست. 97- بگو: هر كه جبرئيل را دشمن مىدارد، [آگاه باشد كه] او برابر اذن خدا قرآن را به قلب تو نازل كرده است كه كتب پيشين را تصديق مىكند و براى افراد با ايمان راهنمايى و بشارتى است. 98- هر كه دشمن خدا و فرشتگان و پيامبران و جبرئيل و ميكائيل باشد، [بداند كه] خدا دشمن انكارورزان است. 99- محققاً آيات روشنگرى بر تو نازل كرديم؛ و جز منحرفان كسى نسبت به آنها انكار نمىورزد. 100- چرا هر گاه پيمانى بستند، گروهى از آنها آن را پشت سر افكندند [و پيمان شكستند] [3]؟ [نه تنها عهد شكستند،] بلكه بيشترشان ايمان نمىآورند. 101- و چون پيامبرى از جانب خدا به سراغ آنان آمد كه كتابشان را تصديق مىكرد، گروهى از اهل كتاب، كتاب خدا را [رها و] پشت سر افكندند [و به نويدهاى كتابشان در مورد ظهور پيغمبر جديد بىتوجه شدند]، گويى [حقيقت را] نمىدانند. [1]- با آيه 111 بقره (2) مقايسه فرماييد. [2]- معنى و مفهوم اين عبارت به بيان ديگرى در آيات 205- 207 شعراء (26) آمده است. [3]- بيان عهدشكنى در برابر پيامبر (ص) است؛ به آيات 55 و 56 انفال (8) توجه فرماييد.