135- [اهل كتاب] گفتند: يهودى يا مسيحى بشويد تا هدايت يابيد؛ بگو: از آيين ابراهيم كه حقگرا بود [پيروى كنيم] كه در جرگه شرك ورزان نبود. 136- بگوييد: ما به خدا و به آنچه بر ما و ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب و [پيامبران] دودمان [ش] [1] نازل گرديده و نيز آنچه بر موسى و عيسى و [ساير] پيامبران از [جانب] پروردگارشان داده شده است، ايمان داريم؛ ميان هيچ يك از آن پيامبران تفاوتى قائل نمىشويم و در برابر [فرمان] خدا تسليم هستيم. 137- اگر آنها نيز به آنچه شما ايمان آوردهايد ايمان آورند، هدايت شدهاند و اگر روى برتابند، بىگمان سر ستيز دارند؛ [پايدار باش كه] خدا تو را از [گزند] آنها مصون خواهد داشت؛ كه او شنوايى است آگاه. 138- [بگوييد: با يكتاپرستى] شخصيت خدايى را ملتزم باشيد و كيست بهتر از خدا، از نظر القاى شخصيت [2]؟ ما فقط او را بندگى مىكنيم. 139- بگو: آيا با ما در مورد [وحدانيت] خدا محاجه مىكنيد؟ با آنكه او پروردگار ما و شماست؛ [نتيجه] اعمال ما براى ماست و [نتيجه] اعمال شما براى شما [3]؛ و ما در برابر او اخلاص مىورزيم. 140- چگونه ادعا داريد ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب و [پيامبران] دودمان [ش] بر آيين يهود و مسيح بودند [در حالى كه تورات و انجيل پس از اين پيامبران نازل شدهاند]؟ [4] بگو: شما آگاهتريد يا خدا؟ كيست ستمكارتر از آنكه گواهىاى را كه از خدا [در كتاب آسمانىاش] دارد كتمان كند؟ و خدا از آنچه مىكنيد غافل نيست. 141- آنها امتى بودند كه دورانشان سپرى شد؛ آنها [نتيجه] دستاورد خويش را دارند و شما نيز [نتيجه] دستاورد خويش را خواهيد داشت و مسئول اعمال آنها نخواهيد بود [5]. [1]- اسباط جمع «سبط» به مجموعه افراد يك خاندان گفته مىشود. اسباط يعقوب، خاندانهايى بودند كه هر يك به يكى از فرزندان دوازدهگانه يعقوب منتهى مىشدند، و بدين قرار بنى اسرائيل به دوازده سبط تقسيم مىشدند كه در آيه 160 اعراف (7) به آن اشاره شده است. [2]- همان معنى و مفهوم آيه 30 روم (30) را دارد. ضمنا معنى لغوى «صيغه» رنگ است، ولى منظور همان «شخصيت» است كه در متن آوردهايم. [3]- مفهوم عبارت اخير به بيان سادهتر در آيه 39 نجم (53) آمده است. [4]- براى توجيه افزوده، به آيه 65 آل عمران (3) توجه فرماييد. [5]- مفهوم آيه به بيان كاملًا متفاوتى در آيه 84 اسراء (17) آمده است.