154- كسانى را كه در راه خدا كشته مىشوند، مرده تصور نكنيد؛ نه، زندهاند و شما درك نمىكنيد. 155- شما را [در پارهاى موارد] به شمهاى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و كسان و فرآوردهها مىآزماييم؛ و پايداران را [در اين آزمون] بشارت ده [1]. 156- همانها كه چون آسيبى به آنان رسد، [صبورى پيش گرفته و] گويند: متعلق به خداييم و به پيشگاه او باز مىگرديم. 157- توجهات و رحمت الهى شامل حال آنهاست و هم آنها راه يافتهاند. 158- [سعى] صفا و مروه از [جمله] سمبلهاى [دين] خداست؛ هر كه حج خانه [خدا] و يا عمره به جاى مىآورد، ايرادى بر او نيست كه بر آن دو كوه طواف كند؛ [بتهايى كه در زمان جاهليت بر آنها نصب كرده بودند، قداست آن را از ميان نبرده] و هر كه نيكويى را با طيب خاطر انجام دهد، خدا حقگزار و آگاه است. 159- آنها كه نشانههاى روشن و رهنمودهايى را كه نازل كردهايم و در كتاب براى مردم بروشنى بيان داشتهايم، پنهان مىدارند، خدا و [ساير] نفرين كنندگان [2] نفرينشان خواهند كرد. 160- مگر آنها كه توبه كردند و [رفتار خود را] اصلاح نمودند و [حقايقى را كه پنهان داشتند، براى مردم] بروشنى باز گفتند؛ من نيز [به رحمت خود] به سوى آنها باز مىگردم، كه بغايت بازپذير و مهربانم. 161- نفرين خدا و فرشتگان و تمامى مردم بر انكار ورزانى است كه به حال انكار در گذشتند، 162- همواره در آن [نفرين] باقىاند، نه عذابشان سبك خواهد شد و نه مهلت [عذرخواهى] يابند. 163- معبود شما معبودى است يگانه؛ معبودى جز او نيست كه رحمان و رحيم است [3]. [1]- به آيات 5 و 6 انشراح (94) توجه فرماييد. [2]- براى شناخت اين دسته به بخش انتهايى آيه 161 بقره (2) الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ توجه فرماييد. [3]- به زير نويس آيه 2 فصلت (41) مراجعه فرماييد.