پی نوشت ها

1ـ تنقیح المقال 2 / 112. 2ـ رجال (الطوسی) 477. 3 ـ رجال (النجاشی) 1 / 95. 4ـ رجال (النجاشی) 1 / 458. 5 ـ رجال (ابن داوود) 192 و 464. 6 ـ رجال (النجاشی) 1 / 458.

دیگر منابع: خلاصه الاقوال 91؛ ایضاح الاشتباه 206؛ نقدالرجال 176؛ جامع الرواة 1 / 423؛ هدایه المحدثین 87؛ منهج المقال 186؛ معجم رجال الحدیث 9 / 175؛ مستدرکات علم رجال الحدیث 4 / 303؛ الذریعه 1 / 316؛ دایره المعارف الشیعیه العامه 11 / 438؛ مستدرکات اعیان الشیعه 4 / 109.

اسماعیل اسماعیلی

عامر ـ مصری

عامر ـ مصری (م. 333ق)

ابوغانم عامربن احمدبن حمدان (مصری)

دانشمند نحوی و استاد علم قرائت و از دقیق ترین شاگردان احمدبن هلال بود. مصریان از جمله محمدبن علی ادفوی از او بهره علمی بردند و علم قرائت را از وی آموختند. کتابی در اختلاف قرّاء سبعه نیز بدو نسبت داده اند. ابوغانم در ربیع الاول سال 333 هجری از دنیا رفت. 1

پی نوشت ها

[1] ـ حسن المحاضره 1 / 422.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 5 / 53.

علی اکبر امامی حجتی

عَبّاد ـ طالقانی

عَبّاد ـ طالقانی (م. 385ق)

ابوالحسن عَبّادبن عباس بن عَبّاد طالقانی

وی اهل طالقان1 و پدر صاحب بن عَبّاد وزیر مؤیدالدوله است. وی از ابوخلیفه فضل بن حباب و محدثان بغداد و اصفهان حدیث شنید و ابوبکربن مردویه و فرزند وزیرش از او روایت کرده اند. 2 تاریخ نویسان او را فردی صدوق3 اهل علم و فضل، دیندار و نیکوکار معرفی کرده اند. برخی گفته اند عباد، زمانی وزیر حسن بن بویه، رکن الدوله بوده است. وی کتابی در احکام القرآن دارد که بر اساس باور بعضی، آن را بر اساس مذهب شیعه نگاشته است. 4 در سال درگذشت وی اختلاف است؛ ولی بنا بر مشهور در سال 385 هجری از دنیا رفت.

پی نوشت ها

[1] ـ النجوم الزاهره 4 / 170. 2 ـ البدایة والنهایه 11 / 314 و 318.
3 ـ المنتظم 14 / 380. 4 ـ اعیان الشیعه 7 / 410.

دیگر منابع: معجم الادباء 6 / 172؛ الانساب 4 / 30؛ معجم المؤلفین 5 / 57.

عبدالرحمان انصاری

عباس ـ بغداد

عباس ـ بغداد (قرن 3 / 4ق)

ابوربیع عباس بن باغار (باغان) بن ربیع بغدادی ملقب به ابن باغار

الندیم (م. 380ق) وی را در شمار منجمان و مهندسان متأخر و نزدیک به زمان خود آورده و می گوید او از دانشمندان علم هیئت و نجوم بود و کتابی به نام قسمه المعمور من الارض وهیئه الدنیا دراین باره نگاشته است. 1 اطلاع دیگری از وی به دست نیامد.

پی نوشت ها

[1] ـ لفهرست (الندیم) 339.

دیگر منابع: هدیه العارفین 1 / 437؛ لغت نامه دهخدا 1 / 262.

محمد غفوری

عباس ـ عُرام

عباس ـ عُرام (قرن 4ق)

ابوالفضل عباس بن محمد عُرام

گویا ازاین رو او را عرام گفتند که وی بانشاط، شادمان و شوخ طبع بود. 1 از زندگی فردی، اجتماعی و علمی او اطلاع چندانی در دست نیست. وی از عبدالله بن محمد یزیدی روایت کرده و صاحب بن عباد (م. 385ق) نیز از او روایت کرده است؛ 2 بنابراین رشد و بالندگی او در سده چهارم هجری بوده است. عُرام علوم و ادبیات عرب را از احمد بن محمد بن خالد برقی (م. 280ق) آموخت3 و صاحب بن عباد ادبیات آن را از او فرا گرفت. 4 عرام ابتدا رقعه نویس بود و پس از آنکه او را نحوی خواندند، به کار ندیمی پرداخت. 5 اثر او رساله کوچکی است که در قالب طنز و گاه سخریه به افراد می نوشته است. 6

پی نوشت ها

[1] ـ منتهی الارب 2 / 824. 2 ـ بغیه الوعاة 2 / 28. 3 ـ روضات الجنات 1 / 45. 4 ـ روضات الجنات 2 / 20. 5 ـ الفهرست (الندیم) 94. 6 ـ الفهرست (الندیم) 94؛ بغیه الوعاة 2 / 28.

دیگر منابع: الوافی بالوفیات 16 / 652؛ اعیان الشیعه 3 / 107؛ الکنی والالقاب 2 / 79؛ لغت نامه دهخدا 1 / 632 و 9 / 13924.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی