محمد ـ

کندیمحمد ـ کندی (م. قرن 4ق)

ابونضر محمدبن اسحاق بن اسباط کندی مصری

نحوی، ادیب، شاعر و عالم به هندسه، منطق و اوایل ـ (دانشی که بدان اوایل رویدادها و حوادث بر حسب مواطن و نسب شناخته می شود) بود و علم نحو را نزد نحوی نامداری چون زجّاج ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن سری بن سهل فرا گرفت. ابونضر مدتی در انطاکیه ساکن شد و سپس به مصر رفت. کتاب های العیون والنکت در نحو، التلقین، الموقظ والمغنی در نحو آثار اوست. 1 او اشعاری نیز دارد. 2

پی نوشت ها

[1] ـ معجم الادبا 18 / 15. 2 ـ معجم المؤلفین 9 / 39.

دیگر منابع: الوافی بالوفیات 2 / 195؛ بغیه الوعاة 1 / 53؛ ریحانه الادب 5 / 95؛ حسن المحاضره 1 / 436؛ هدیه العارفین 2 / 159.

محمود هیئتی

محمد ـ کوفی

محمد ـ کوفی (زنده در 329ق)

ابوالحسین محمدبن علی بن معمر کوفی

از شیعیان کوفه و از فقیهان و محدثان صاحب اثر امامیه در سده سوم و چهارم هجری بود. 1 گویا در راستای آموختن حدیث و ترویج آن به برخی مناطق عراق سفر کرده است. ابوالحسین کوفی حدیث را نزد کسانی چون حسن بن علی بن فضال کوفی (م. 224ق)، علی بن محمدبن مسعده، 2 احمدبن علی بن محمد رملی، 3 محمدبن حسین بن ابی الخطاب (م. 262ق)، 4 عبداللّه بن سعید بصری عابد در سورا (محلی در نزدیکی بابِل) ابوالحسین کوفی مؤدب در واسط، محمدبن حسین زیات کوفی، 5 علی بن جعفر هرمزانی6 و علی بن یقطین بن موسی اهوازی آموخت و روایت کرد. 7 او همچنین از شاگردان ابوجعفر حمدان (احمد) بن معافا صبیحی (م. 265ق) به شمار آمده8 و احادیث بسیاری را از وی نقل کرده که یک مورد آن در قصر صبیح بوده است. 9 شماری از محدثان شیعه نیز از راویان ابن معمر کوفی هستند. ثقه الاسلام کلینی (م. 329ق)، 10 فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی (م. 352ق)، 11 ابوالمفضل محمدبن عبیداللّه بن مطلب شیبانی (م. 387ق)، 12 ابوالحسین محمدبن علی بن مفضل بن همام کوفی، 13 ابومحمد عبداللّه بن محمدبن عثمان مزنی ملقب به ابن سقاء حافظ واسطی (م. 373ق)، 14 ابومحمد عبداللّه بن حسین بن یعقوب
فارسی15 و ابن جنید ابوعلی محمدبن احمد اسکافی از آن شمارند. 16 همچنین هارون بن موسی تلعکبری در سال 329 هجری از کوفی روایت کرده و اجازه روایت گرفته است. 17 کتاب قرب الاسناد اثر اوست. 18

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 278؛ اعیان الشیعه 9 / 433. 2 ـ مصباح المتهجد 788. 3 ـ علل الشرائع 1 / 142. 4 ـ تهذیب الاحکام 3 / 66. 5 ـ الامالی (الطوسی) 448 ـ 449، 630 و 683. 6 ـ فضل زیاره الحسین

علیه السلام (

شجری) 75. 7 ـ مدینه المعاجز 7 / 496. 8 ـ رجال (الطوسی) 500. 9 ـ الامالی (الطوسی) 644 ـ 645؛ اقبال الاعمال 3 / 232. 10 ـ الکافی 8 / 18. 1
[1] ـ الهدایه (صدوق) 157. 12 ـ الامالی (مفید) 314. 13 ـ الامالی (الطوسی) 683. 14 ـ عمدة عیون صحاح الاخبار 365؛ بحارالانوار 38 / 199. 15 ـ اقبال الاعمال 3 / 232. 16 ـ رجال (النجاشی) 1 / 448. 17 ـ رجال (الطوسی) 500. 18 ـ الفهرست (الندیم) 278.

دیگر منابع: جامع الرواة 2 / 158؛ معالم العلما 136؛ ایضاح الاشتباه 269؛ تنقیح المقال 3 / 160؛ طرائف المقال 1 / 190؛ نقدالرجال 4 / 280؛ معجم رجال الحدیث 18 / 31 و 32؛ الذریعه 17 / 67؛ فرهنگ زندگی نامه ها 1 / 743؛ معجم المؤلفین 4 / 63 و 11 / 64.

محمد غفوری

محمد ـ کوفی

محمد ـ کوفی (زنده در 300ق)

ابوجعفر محمدبن سلیمان کوفی

از نسبت وی بر می آید که اهل کوفه بوده؛ ولی ازآنجاکه در یمن می زیسته، برخی او را از مردمان یمن دانسته اند. 1 ابوجعفر در اواخر سده سوم و اوایل سده چهارم هجری می زیست و از زمره محدثان و مورخان به شمار می رفت. 2 کوفی در دستگاه هادی الی الحق یحیی بن حسین بن قاسم، پیشوا و سردار شجاع زیدیه (م. 298ق) به خدمت اشتغال داشت و در سلسله جنگ هایی که در یمن اتفاق افتاد، و هادی لشکریانی را به آنجا گسیل کرده بود، حضور داشت. ابوجعفر دارای آثاری چند بوده که از آن جمله است: مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام که در سال سیصد هجری آن را به پایان رسانده است. تألیفات دیگر او سیرة امام الهدی (عج) و الصدق امیرالمؤمنین العمادی الی الحق، المنتخب فی الفقه و الفنون است. 3 تاریخ درگذشت ابوجعفر دانسته نیست.