ابن لؤلؤ وراق، ابوعلی صواف و برخی دیگر از وی روایت کرده اند. 7 الاسماءالمفردة من رجال الحدیث اثر اوست. 8 بردیجی به سال 301 هجری در بغداد9 یا مکه از دنیا رفت. 10

پی نوشت ها

[1] ـ سیر اعلام النبلاء 14 / 122.

2 ـ تاریخ مدینة دمشق 6 / 64. 3 ـ تاریخ بغداد 5 / 194. 4 ـ تاریخ مدینة دمشق 6 / 64. 5 ـ الانساب 1 / 315. 6 ـ طبقات المحدّثین باصفهان 4 / 84. 7 ـ تاریخ بغداد 5 / 194؛ تذکره الحفاظ 2 / 746. 8 ـ هدیه العارفین 1 / 56. 9 ـ طبقات المحدثین باصفهان 4 / 84. 10 ـ الانساب 1 / 315.

دیگر منابع: تهذیب تاریخ دمشق 2 / 110؛ ذکراخبار اصفهان 1 / 113؛ تاریخ نیشابور (حاکم نیشابوری) ترجمه 112؛ مختصر تاریخ دمشق 3 / 317؛ معجم المؤلفین 2 / 198؛ الاعلام 1 / 265.

سیدمحمد علوی

احمد ـ برمکی

احمد ـ برمکی (224 ـ 326ق)

ابوالحسن احمدبن جعفربن موسی برمکی بغدادی مشهور به جحظه

وی نوه یحیی بن خالد برمکی (وزیر عباسیان) بود و در شعبان سال 224 هجری به دنیا آمد. او به تحصیل و فراگیری علوم پرداخت و در دانش های نحو، لغت، ادب، شعر، حدیث، نجوم و موسیقی مهارت یافت؛ به طوری که به او لقب عالم ذوفنون دادند. کسانی چون ابوالفرج علی بن حسین اصفهانی، ابوعمربن حیویه، معافی بن زکریا و ابوالحسن بن جندی، اشعار و اخبار او را روایت کرده اند. 1 او تا هشتادسالگی با حدیث آشنایی نداشت؛ ولی در بازی شطرنج، نجوم و موسیقی سر آمد بود و در آوازخوانی شهره زمانه اش بود و زمانی که چند شعر برای معتمد، خلیفه عباسی (خلافت 256 ـ 279ق) به صورت غنا خواند، پانصد دینار صله دریافت کرد. 2 جحظه در سال 326 هجری و به نقلی سال 324 هجری پس از صد سال زندگی، در واسط از دنیا رفت. جنازه اش را به بغداد منتقل کردند و در آنجا به خاک سپردند. 3 کتاب های الطبیخ، الطنبوریین، فضائل الکباج، الترنّم، ماشاهده عن امر المعتمد، المشاهدات، دیوان شعر و ماجَمَعه ممّا خَزَنه (جربه) المنجّمون فَصَحَّ من الاحکام آثار اوست. 4

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 4 / 65. 2 ـ سیر اعلام النبلاء 15 / 221. 3 ـ معجم الادباء 2 / 242. 4 ـ الفهرست (الندیم) 163 ـ 162.

دیگر منابع: وفیات الاعیان 1 / 134؛ الانساب 1 / 330؛ تاریخ الاسلام 24 / 142؛
المنتظم 13 / 359؛ النجوم الزاهره 3 / 259؛ العبر 2 / 21؛ لسان المیزان 1 / 146؛ الکامل 8 / 328؛ نشوارالمحاضره 2 / 292؛ اللباب فی تهذیب الانساب 1 / 142؛ تاریخ ابن الوردی 1 / 260؛ مرآه الجنان 2 / 217؛ الاعلام 1 / 107؛ معجم المؤلفین 1 / 183؛ لغت نامه دهخدا 1 / 970.

رضا جعفری نوقاب

احمد ـ بزاز

احمد ـ بزاز (298 ـ 383ق)

ابوبکر احمدبن ابراهیم بن حسن بن شاذان بزاز دورقی بغدادی، ملقب به ابن شاذان

در سال 298هجری در بغداد به دنیا آمد. 1 خاستگاه او دورق (شهری در فارس) بود و برای تجارت به مصر رفت. از بزرگان مصر حدیث شنید و از محدثان شام حدیث نوشت. ابن شاذان برای کسب حدیث به سرزمین هایی چون دمشق، جبیل، عرقه (شهری در شرق طرابلس)، صور، حمص و عراق سفر کرد. 2 از استادان وی می توان به ابوالقاسم بغوی، نفطویه نحوی و یحیی بن محمدبن صاعد و از شاگردانش به دارقطنی، ابوبکر برقانی و ابومحمد خلال اشاره کرد. ابوبکر از سال 303 هجری استماع حدیث را آغاز کرد و در سال 309 یا 310 هجری از باغندی حدیث شنید. رجال نویسان اهل سنّت وی را فردی موّثق، کثیرالحدیث و صاحب روشی نیکو در حدیث دانسته اند. 3 ابن شاذان به سال 383 هجری در بغداد درگذشت. 4 دو اثر برجای مانده از او مسلسلات در فقه5 و جزء حدیثی است. 6

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 1 / 86. 2 ـ تاریخ مدینة دمشق 71 / 12. 3 ـ تاریخ بغداد 4 / 18. 4 ـ النجوم الزاهره 4 / 164. 5 ـ معجم المؤلفین 1 / 136. 6 ـ کشف الظنون 1 / 583.

دیگر منابع: سیر اعلام النبلاء 16 / 429؛ العبر 2 / 162؛ تاریخ الاسلام 27 / 57؛ تذکره الحفاظ 3 / 1017؛ مختصر تاریخ دمشق 3 / 10؛ البدایة والنهایه 11 / 312؛ الانساب 2 / 502؛ المنتظم 14 / 367؛ شذرات الذهب 3 / 104؛ الاعلام بوفیات الاعلام 1 / 261؛ نشوارالمحاضره واخبارالمذاکره 6 / 112.

سیدمهدی حسینی عربی

احمد ـ بغدادی

احمد ـ بغدادی (270 ـ 326ق)

ابوبکر احمدبن علی بن بیغجور بغدادی معروف به ابن اخشید (أخشاد)

وی به سال 2641 یا 270 هجری زاده شد و تبارش ترک